Ηθοποιοφοβία, η άγνωστη ασθένεια

Ηθοποιοί στην Κύπρο. Ένα θέμα που όλοι αποφεύγουν να ασχοληθούν. Εκατοντάδες συνάνθρωποι μας καθημερινά υπόκεινται στο βασανιστήριο της θέασης κυπριών ηθοποιών, είτε από την TV είτε δια ζώσης. Τους αποφεύγω όσο μπορώ αν και τους λυπάμαι τις περισσότερες φορές. Ποιός το είπε; "Μην πείτε της μητέρας μου ότι έγινα ηθοποιός. Πέστε της ότι είμαι πιανιστας σε μπουρδέλο". Ότι πω πιο κάτω ταιριάζει σχεδόν γάντι και για τους τραγουδιστές φυσικά. Αρχικά που λέτε, έγιναν ηθοποιοί βλέποντας μικροί την Μπονανζα ή παίζοντας τον Γρηγόρη Αυξεντίου στο γυμνάσιο και είχαν την εντύπωση ότι όντας ηθοποιοί θα γινόντουσαν ινδάλματα. Θα έσκιζαν τα βρακιά τους οι γκόμενες και οι γυναίκες ηθοποιοί θα παντρευόντουσαν πρίγκιπες όπως η Γκρέις Κέλι. Φευ!

Μια μεγάλη συνομοταξία του είδους των ηθοποιών (aktores rufus lucifugus) στην Κύπρο ακολούθησαν το επάγγελμα λόγω πατέρα, μητέρας ηθοποιού, παππού σκηνοθέτη κλπ. Και εδώ οικογενειοκρατία, για να πάρεις ομιλώντα ρόλο τη σήμερον ημέρα, πρέπει οι γονείς σου να δούλεψαν στο ΘΟΚ (ή/και Παιδική σκηνή) τουλάχιστον μια σεζόν ή να είσαι στο κόμμα και να σκουπίζεις τους διαδρόμους του Σατιρικού μετα τις παραστάσεις.  Έχουν να το λένε ότι το ταλέντο είναι κληρονομικό (και η στειρότητα το ίδιο θα πρόσθετα) και καπαρτίζουν σε φωτογραφίες περιοδικών μαζί μάνα και κόρη, πατέρας και κόρη κ.ο.κ.ε. Τώρα αν ο γονιός είναι μάπας ηθοποιός δεν τους χαλάει ιδιαίτερα, πάλι όλοι χάλια είναι και δεν γίνεται αντιληπτό. Εγώ είμαι της γνώμης ότι στα κυπριακά σήριαλ αντί ανθρώπων έπρεπε να πρωταγωνιστούν πόδια με παντόφλες-ζωάκια και φατσούλες, με ντουμπλάρισμα για τη φωνή. Θα ήταν φτηνότερες παραγωγές και εξίσου ταλαντούχες. 

Ο νέος πρωταγωνιστής του ΣΙΓΜΑ

Είδατε ποτέ ηθοποιούς εκτός σκηνής ή τηλεόρασης; Ενώ περπατάτε στη Μακαρίου, ή ψωνίζετε στην υπεραγορά, ή είναι δίπλα σας στα φώτα τροχαίας; Δεν σας φαίνεται ότι θέλουν απεγνωσμένα να επικοινωνήσουν με σας; Εγώ περπατώ στη Μακαρίου και κοιτάζω τη δουλειά μου, δεν κοιτάω κάποιον άγνωστο στα μάτια τι είμαι αδελφή και ψάχνομαι; Αν βρεθείς απέναντι από ηθοποιό δεν έχει περίπτωση, θα σε καρφώσει στα μάτια, να βεβαιωθεί ότι τον είδες. Ο-ΛΟΙ. Σήμερα πήγα υπεραγορά. Τα πιο κάτω μπορεί να ενοχλήσουν.

Ο παsh ηθοποιός ήταν με μια άγνωστη γυναίκα, ίσως σύζυγο και ψώνιζαν. Σημειωτέον ότι δεν γνωριζόμαστε. Δηλαδή αυτή ψώνιζε και αυτός ήταν απασχολημένος να κοιτάζει τους άλλους μες τα μάτια να δει αν τον είδανε. Που να πιάσει στα χέρια του μακαρόνια φιδέ και κονσέρβες; Όταν τον είδα, έκρυψα το πρόσωπο μου και έτρεξα στον διπλανό διάδρομο επειδή δεν ήθελα να του δώσω την ικανοποίηση να με δεί ότι τον πρόσεξα. Ακούμπησα ιδρωμένος την πλάτη στα μακαρόνια και ανάσανα βαριά. Άκουγα τη φωνή του να με πλησιάζει και εγώ ήμουν ανήμπορος να κινηθώ, έλεγα μέσα μου «Θεέ μου ξέρω ότι δεν ήμουν καλό παιδί πέρσι, θα κόψω το πολύ πορνό, αλλά κάνε τον να προσπεράσει τον διάδρομό μου». Ήξερα ότι μόνος δεν ήμουν ικανός να τον αντιμετωπίσω. Πήγα να προχωρήσω να βγω απ την άλλη μεριά και τον άκουγα πίσω μου να με ακολουθεί. Μιλούσε με τη γυναίκα αλλά αυτή δεν ακουγόταν λόγω της απόστασης. Αυτός όμως ακουγόταν επειδή μιλούσε δυνατότερα μπας και δεν τον πρόσεξε κανείς. «Ναι…κουίντες…πρεμιέρα…κριθαράκι…κούννες…σενάριο». Είπα θα γυρίσω να τον αντιμετωπίσω. Δε θα ξαναχάσω προϊόντα επειδή ο κάθε τυχάρπαστος ηθοποιός θέλει σημασία. Γυρίζω, και σαν σε αργή κίνηση σηκώνω το κεφάλι πάνω του. Δεν χρειάζεται να προσθέσω ότι με κοίταζε φυσικά στα μάτια, λες και ήθελε κάτι από μένα, μια κίνηση, ένα χαμόγελο ότι τον είδα και τον αναγνώρισα, ένα αυτόγραφο βρε αδελφέ. Χαμήλωσα τα μάτια, τον παρέκαμψα λες και παρέκαμπτα λασπόνερα και την έκανα από το διάδρομο. Φτηνά τη γλίτωσα σκέφτηκα.

Όταν πήγα στα τυροκομικά προϊόντα και τον είδα στα δέκα μέτρα να δοκιμάζει ελιές που του πρόσφερε η υπάλληλος στο κουτάλι, βεβαιώθηκα ότι είχε βγεί στο κυνήγι και ήταν αποφασισμένος σήμερα να θεαθεί. Ποιος νομίζεις ότι είσαι και δοκιμάζεις ελιές που τελικά δε θα αγοράσεις; Ο Κάρολος ο Κούν; 

Δεν είναι η μόνη φορά που με παρενόχλησε ηθοποιός. Κάποτε ήμουν στο αυτοκίνητό μου, ουρά στα φώτα τροχαίας. Αριστερά μου σε ένα παλιαυτοκίνητο ένας νεαρός και ακόμη σχετικά άγνωστος τότε ηθοποιός περίμενε και αυτός, μόνο που εκείνος συνέχεια κοίταζε στα διπλανά αυτοκίνητα λες και έχασε κάποιον. Λοιπόν άμα κοιτάζεις στα ξένα διπλανά αυτοκίνητα είτε θέλεις να κάνεις κόντρα (μόνο που είμασταν σε ουρά εκείνη τη στιγμή), είτε είσαι μετροσέξουαλ και ψάχνεις γνωριμίες, είτε είσαι ηθοποιός και θέλεις να προσέξουν ότι είσαι στο διπλανό αυτοκίνητο. Έκανα το λάθος τότε, άβγαλτος ων, και τον κοίταξα. Με είδε, γύρισε μπροστά και μετά από τρία δεύτερα ξαναγύρισε αργά σε μένα να βεβαιωθεί. Ευτυχώς μέχρι εκείνη τη στιγμή εγώ είχα γυρίσει πανικόβλητος μπροστά μου και φώναζα του συνοδηγού μου «μην τον κοιταααάξεις, μηηηηηννννν τοννννν κοιτάξειιιιιις!!» και σανίδωσα το γκάζι, βγήκα από τη γραμμή μου, πέρασα με κόκκινο και έγινα καπνός. «Καλά ρε πως κάνεις έτσι» μου απάντησε αυτός ανίδεος για το τι μπορούσε να πάθει. «Δε χρειάζεται να το κάνεις θέμα που σε έσωσα» του απάντησα.

Την άλλη φορά, στην εξυπηρέτηση του Πολίτη, η μεσήλικας, κάποτε ελκυστική ηθοποιός με δύο νεαρά παιδιά προσπαθούσαν να βγάλουν φώτο για διαβατήρια μάλλον. Στεκόντουσαν δίπλα μου και προσποιούνταν ότι περνούσαν υπέροχα, το διασκέδαζαν και αστειευόντουσαν. Περιμένουμε συνωστισμένοι σαν ζώα μωρή τι χαίρεσαι; Η δε ηθοποιός ήταν ντυμένη σαν 25 χρονη, και έκανε κινήσεις σαν νευρόσπαστο. Αποτέλεσμα γύρω τους να κάνουνε οι υπόλοιποι έναν αόρατο κύκλο με αυτούς στη μέση. Ήθελα να την πιάσω από το βαμμένο κόκκινο μαλλί και να την κλωτσήσω στο γέρικο πισινό της φωνάζοντας «δεν εισαι 30 πλεον και οι ιστοριες του χωρκου δεν είναι όπως παλιά!» αλλά πρόλαβε και ήρθε η σειρά τους. Κάτσανε, φωτογραφήθηκαν, η ηθοποιός έβγαλε ακόμα μια να βεβαιωθεί ότι θα φαινόταν όμορφη στους βαριεστημένους αστυνομικούς που θα κοιτάζουν τη φάτσα της στα αεροδρόμια και έφυγαν δίχως να βάλουν γλώσσα μέσα. Μετά όλοι στο δωμάτιο χαλάρωσαν και άρχισαν από ευτυχία να παραχωρούν τη σειρά τους  στην ουρά.

Κάποτε οι ηθοποιοί αρέσκονται στο να το παίζουνε λίγο τρελλάρες, εκκεντρικοί και αλκοολικοί. Όχι πάντα φυσικά. Τις υπόλοιπες φορές ΕΙΝΑΙ τρελλάρες και εκκεντρικοί αλκοολικοί. Είχα πάει με ακόμα τρία άτομα να φάμε σάντουιτς ώρα 11 το πρωί στην καντίνα του Κυπριακού Μουσείου. Όχι δε μας ενδιέφεραν τα εκθέματα μόνο το ρόστο χαλούμι. Σε διπλανό παγκάκι καθόταν μόνος του γκριζομάλλης ηθοποιός που φαινόταν τακτικός θαμώνας εκεί. Φορούσε σε 30 βαθμούς κελσίου σε παρακαλώ, μπλέιζερ με κουμπιά, κασκόλ και έτρωγε σάντουιτς με μπύρα. Μεγάλη μπουκάλα. Τη δεύτερη. Μασουλούσε και μας κοίταζε. Μετά πεζός ξεκίνησε προς το άγαλμα Σολωμού. WTF δηλαδή!

Αν και εσείς βρεθήκατε σε παρόμοια κατάσταση με ηθοποιούς, ή ανησυχείτε ότι θα βρεθείτε, λόγω και της αυξητικής τάσης των ηθοποιών στην Κύπρο, υπάρχει η γραμμή υποστήριξης για τα θύματα της φοβίας των ηθοποιών. Ήδη τοποθετήθηκαν διαφημιστικές πινακίδες σε κεντρικά σημεία του νησιού. Ας μην αφήσουμε το φόβο να μας κυριεύσει.

Ηθοποιοφοβία, η άγνωστη ασθένεια