Τι λέει το ΚΟΤΑ για διορισμούς γυναικών υπουργών;

Έχει ΠΟΛΛΑ αρνητικά ο διορισμός των νέων υπουργών αλλά εδώ δε θα μιλήσω γι αυτά μίλησαν άλλοι. Βλέπω ότι σχολιάζεται ο μη διορισμός γυναικών σε πόστα υπουργών. Κουβέντα να γίνεται για ορισμένους και ευκαιρία για πρώτη αντιπολίτευση από το ΑΚΕΛ. Κατά κάποιο τρόπο πιστώνω τον Αναστασιάδη ότι είχε τα κότσια να μη διορίσει καμιά γυναίκα απλά επειδή έτσι θα ανέμενε η κοινή γνώμη. Αν όμως διόριζε την Ελένη Θεοχάρους θα πίστευα πως το έκανε για την αξία της φυσικά, αλλά τίποτα.

Ως τώρα έβλεπα σε κάθε υπουργικό συμβούλιο να υπάρχουν μια ή δυο γυναίκες. Ομολογώ ότι οι γκάφες της Ακκελίδου και η συμπεριφορά της Πραξούλας σε συνεδρίες της βουλής, μου υπερκέρασαν θετικές ενέργειες που έκαναν άλλες γυναίκες υπουργοί σε σημείο που να μη θυμάμαι πλέον. Όσοι δε βαριέστε θυμίστε με. Για παράδειγμα η Αντρούλα Βασιλείου μόνο θετικές εντυπώσεις μου έχει δημιουργήσει και θα είχε και την ψήφο μου αν σκεφτόταν ποτέ να βάλει για πρόεδρος της δημοκρατίας.

Πιστεύω ακράδαντα πως οι διορισμοί γινόντουσαν από τον κάθε πρόεδρο με κεντρική ιδέα «ας βάλουμε και κάνα δυο γυναίκες υπουργούς. Ρίξτε τους ένα κόκαλο να σιωπήσουν». Να το συγκρίνω με τους διορισμούς των αναπήρων που κάποιους τους διορίζουν σε διάφορα πόστα στην κυβέρνηση. Όχι ότι παράγουν το ίδιο με τους αρτιμελείς συναδέλφους αλλά προσλήφθηκαν όπως και να έχει. Αν έχει έναν ανάπηρο και ένα μη-ανάπηρο με τα ίδια προσόντα πιο πιθανό είναι να προαχθεί ή να προσληφθεί ο ανάπηρος για να μη φανεί ότι τον αδικήσαμε. Και τελικά αδικείται ο μη. Όπως διαμαρτύρονται λευκοί στις ΗΠΑ ότι για να βοηθήσουν τις μειονότητες αυτοί μένουν στον πάτο της λίστας.

Κάποιοι ανάπηροι (στις ταινίες που παρακολουθώ) είναι πολύ περήφανοι και θέλουν να δείξουν ότι δε χρειάζονται τη βοήθεια κανενός και ότι μπορούν να σταθούν στα δικά τους πόδια. Ξεκινά μια σκηνή, παίζει εμψυχωτική μουσική και μετά όλοι κλαίνε και αγκαλιάζονται. Στην κυπριακή πραγματικότητα, θα δεχθούν ότι βοήθεια μπορούμε να τους δώσουμε γιατί κακά τα ψέματα οι καιροί είναι δύσκολοι.

Οπότε ας το συνδέσω με το αρχικό μου θέμα. Ας μη στεναχωριέστε – όσοι στεναχωριέστε - που δεν διορίστηκαν γυναίκες υπουργοί. Δέστε το έτσι. Όσες φορές ο πρόεδρος διόριζε γυναίκες υπουργούς απλά και μόνο για να πει ότι το έκανε, δε βοηθούσε στην ανεξαρτησία των γυναικών διότι

1^ον δεν διάλεγε τις καλύτερες, αλλά τις δικές τους και με βάση στο πώς να εξυπηρετηθεί το κόμμα (τι να πω για την Ελένη Μαύρου που γυρίζει από δήμαρχος σε υπουργός και ξανά πίσω σε θέσεις στο ΑΚΕΛ. Μπας και μείνει άνεργη, έφαγε τον ανθό της νιότης της για το κόμμα).

και 2^ον οι γκάφες που αυτές οι διορισμένες κάνανε, επιδρούσαν αρνητικά στο σύνολο των γυναικών και στην ιδέα που αποκτά η κοινωνία για τις γυναίκες σε σημαντικά πόστα.

Θα θελα να τελειώσω με μιαν αισιόδοξη νότα αλλά αδυνατώ. Με βάση τους μέχρι τώρα διορισμούς του, πιο πιθανό είναι πως αν ο πρόεδρος μελλοντικά διορίσει γυναίκα υπουργό, πάλι θα διορίσει μια που θα εξυπηρετεί τα κομματικά συμφέροντα και όχι κάποιαν που να το αξίζει πραγματικά.

Τι λέει το ΚΟΤΑ για διορισμούς γυναικών υπουργών;