Μαριος Τόκας. Δε το καταλαβαίνω το πολύ το κύριε ελέησον στην Κύπρο. Όλοι λυπηθηκαν για τον χαμό του εδώ, αν και ποτέ δεν τον τιμήσαμε έστω και στις δωρεάν του συναυλίες για τους στρατιώτες τα καλοκαίρια. Γιατί πρέπει να είναι περισσότερος ο θρήνος εδώ παρά στην Ελλάδα; Περισσότερο με Ελληνες τραγουδιστες δε συνεργάστηκε και στην Ελλάδα δεν έγινε αυτος που ξέρουμε; Στη νεαρή μας δημοκρατία των 50 σχεδόν ετών, ότι μπορεί να αποκαλείται πλέον πολιτισμός, δέχτηκε εξοντωτικό κτύπημα με τον χαμό του. Είχε την τύχη η Κύπρος (και μόνο τύχη μπορώ να το αποκαλέσω) ότι ο Τόκας γεννήθηκε και πολιτογραφήθηκε Κύπριος. Και εδω είναι το ζουμί της ιστορίας μου. Πως δε μπορώ να πιστεψω ότι ο Τόκας μπορούσε να έχει τα ίδια γονίδια με τους υπόλοιπους μας σ αυτή τη χώρα. Αλλιώς θα του μοιάζαμε και λίγο κάπου σωστά;
Σκόντε, το να μουτζώνουμε συλλήβδην όλους τους Κύπριους είναι άδικο. Το Μάριο τον αγάπησε και τον εκτίμησε πολύ περισσότερος κόσμος από όσους μπορούσε να γνωρίσει προσωπικά. Ήταν μια ψυχούλα και ταυτόχρονα μια μεγάλη καρδιά. Και το έργο του λέει ότι αυτή η καρδιά δεν έπαψε ποτέ να κτυπά και για την αγαπημένη του Κύπρο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑιωνία του η μνήμη
ligi moutza den evlapse pote kanena. eytixos pou agapouse tin kipro.
ΑπάντησηΔιαγραφή